The Importance of Zangids and Fatımids in The Military Organization of The Establishment Period of the Ayyubids

Eyyûbîler’in XII ve XIII. yüzyıllarda Mısır başta olmak üzere Yemen, Suriye, el-Cezire Güneydoğu Anadolu’da bir asra yakın sürdürmüş oldukları hâkimiyet, Ortadoğu’da kendisinden sonra gelen devletlerin de kaderini değiştirmiştir. Eyyûbî Devleti’nin kurucusu sayılan Selâhaddîn-i kendisini yetiştiren önemli görevler veren Nûreddin Zengî’nin vefatıyla birlikte onun mirasını korumak maksadıyla harekete geçmiş bunu kendi ailesinin tamamının yanında durması Türkmen boyları Kürt aşiretlerinin destekleriyle ölçüde gerçekleştirebilmiştir. amcası Şirkûh’un ölümünden Fâtimî halifesi Âdıd Li-Dînillâh’ın veziri olmuş o vefat edene kadar Zengî Abbasi oluşturmuş baskıya rağmen Fâtımî devletine resmî olarak son vermemiştir. Halife Li-Dinillâh’ın ölümüyle devletini nihayete erdirse idarî askerî kurumlarını tamamen feshetmemiştir. Eyyûbî’nin görev yaptığı ilk üç yıllık döneminde kendisiyle hareket eden bürokratlara kurmuş olduğu Devletinde vermeye devam etmiş onların idari tecrübelerinden istifade etmeye özel önem vermiştir. kendisinin yetişmiş Devleti bürokrasisi teşkilatını Fatîmî teşkilatıyla mezc ederek orijinal idarî-askerî yapılanma yoluna gitmiş olup özellikle Haçlı diğer isyancı gruplara yönelik yapmış savaşlarda bu yeni yapının etkisi müspet anlamda devletin tüm kademelerinde görülmüştür.